Het was een week met hoogte- en dieptepunten. Maandag was geen florissante dag. Lichamelijk voelde ik me volledig uitgeput en geestelijk zag ik het ook niet meer zitten. Waarschijnlijk een terugslag na al Axels verjaardagsfeesten.
Hoogtepunten deze week waren, in willekeurige volgorde:
Mijn mondproblemen zijn helemaal genezen.
Mijn anti-doorligmatras ligt veel beter.
Hele lieve slofjes, die lekker warm zijn.
Het bezoek van onze eigen huisarts, die na een heerlijke vakantie warmte, hartelijkheid en vertrouwen naar mijn bed bracht. Alles kan ze regelen, ze staat volledig voor ons klaar en bracht me de oppepper die ik zo nodig had.
De stroom aan bloemen, kaarten, cadeaus voor Axel en en liefde die ik continu voel.
De lieve verzorgsters van de thuiszorg zijn heel alert geweest op doorligplekken. Ik heb een goede pleister en nog geen nieuwe plek.
Het besef dat de prognoses van oncologie altijd fout geweest zijn. Alle tijdsverwachtingen van de afgelopen vijf jaar hebben ze te laag ingeschat.
Dieptepunten, helaas:
Sinds maandag ben ik mijn stem kwijt. Fluisteren is heel erg vermoeiend. Telefoneren is nu echt onmogelijk. Als ik een glaasje drinken wil, klap ik in mjn handen om de bestelling door te geven.
De wintertuin is nu wel echt een wintertuin. Annies bollen fleuren het geheel heel mooi op.
Mijn nieuwe anti-doorligmatras ligt veel beter.
De vervangende huisarts, die ik maandag met spoed liet komen, introduceerde zich met de woorden “ik ben nieuw in de praktijk en ik werk part-time”. Ze klonk niet al iemand met hart voor mij als terminale patiënt en liet het recept tegen longslijm naar de verkeerde apotheek faxen.
Ik ben blij dat mijn eigen huisarts er weer is. Omdat die helaas zwangerschapscomplicaties heeft, wil ik ook nog kennismaken met haar vaste vervanger.
Het weekend wordt rustiger. Axel is met mijn ouders mee om daar even te logeren.
~
It was a week with ups-and-downs. Monday was no pleasant day at all. I felt physically totally exhausted and was mentally negative, as well. Probably a set-back after all Axel’s birthdayparties.
This week’s ups, in random order:
My mouth problems are totally cured.
I received beautiful warm slippers.
Our general practitioner visited us. After a lovely holiday she brought me warmth and trust. She can arrange everything for us, stands ready any time we need her and gave me the new energy I needed so much.
The continuous flow of flowers, cards, presents for Axel and love, which is overwhelming.
The sweet and caring care-takers of homecare, who have been very alert on decubitus. I have a good plaster and no new spot yet.
My realisation that oncology’s prognoses have always been wrong. All their time expectiions have been too low during the past five years.
Downs, unfortunately:
I lost my voice since Monday. Whispering is very tiring. Phoning is really impossible. If I would like a drink, I clap my hands to order.
The winter garden is now really a winter garden. Annie’s bulbs were so welcome!
The replacing general practitioner, that I asked to come by urgently, introduced herself saying “I am new to the practice and I work part-time”. She did not show any warm feelings for me as a terminal patient and had the recipe against lung slime faxed to the wrong pharmacy.
I am so glad my own general practiitioner is back. Because of her pregnancy complications, I do want to meet her standard replacer.
The weekend is going to be quiet. Axel left with my parents to spend a few nights there.
Lief cadeautje / Sweet present
Vederzwaar 